Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «فرارو»
2024-05-05@15:57:49 GMT

تصاویری از دیوار چین در ایرن!

تاریخ انتشار: ۱۵ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۹۹۶۴۹۹

تصاویری از دیوار چین در ایرن!


فرارو- مار سرخ گرگان شاهد ظهور و سقوط امپراتوری‌های متعددی بوده است.
به گزارش فرارو، یکی از مزایای ایران داشتن آثار تاریخی گوناگون است، با این حال، بسیاری از این آثار کمتر شناخته شده‌اند. مار سرخ گرگان از جمله این آثار است.   کاوش باستان‌شناسان در قره دیب
دیوار بزرگ گرگان، معروف به مار سرخ، یک سیستم دفاعی است که در استان گلستان ایران قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این دیوار دفاعی در دوره ساسانیان ساخته شده و تا قرن هفتم میلادی نیرو‌های ساسانی در آن حضور داشته‌اند. دیوار بزرگ گرگان، به دلیل طول عظیم و پیچیدگی فنی آن، یک شاهکار است. این دیوار یک ساختار دفاعی کارآمدی برای دفاع از مرز‌های ساسانی در مقابل دشمنان مهاجم بوده است. از این جهت به دیوار چین شبیه است. زیرا دیوار چین هم کارکرد دفاعی داشته است.   بخش‌هایی از دیوار بزرگ گرگان
به گزارش اینشنت‌اوریجینز، قبل از کشف روش‌های علمی تعیین قدمت آثار، تواریخ متعددی برای زمان احداث دیوار بزرگ گرگان پیشنهاد شده بود. به عنوان نمونه، برخی از پژوهشگران اعلام کرده‌اند که این دیوار در دوره اسکندر بزرگ، یعنی در قرن چهارم قبل از میلاد، احداث شده است. این در حالی است که برخی دیگر گفته‌اند تاریخ احداث این دیوار به دوران خسرو اول ساسانی، یعنی قرن شش میلادی، بازمی‌گردد. با این حال، اکثر پژوهشگران معتقدند که این دیوار در قرن‌های یکم یا دوم قبل از میلاد، یعنی در دوره اشکانی، ساخته شده است.   تصویر جنگ سوخرا، سردار ساسانی، با هپتال‌ها بر اساس شاهنامه
در دوران متاخر، روش‌‎های علمی تعیین قدمت، نشان داده‌اند که دیوار بزرگ گرگان در قرن پنجم یا شش میلادی بنا شده است. در این دوره، مورخان عهد باستان، مشخصا پروکوپیوس نویسنده بیزانسی، درباره جنگ‌های ساسانیان در مقابل همسایه شمالی‌شان مطالبی نوشته است. از این رو، احتمالا ساسانیان در این دوره، دیوار بزرگ گرگان را بنا کرده‌اند.
اندازه و طول مار سرخ
دیوار بزرگ گرگان ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۴ مایل) طول دارد و از ساحل دریای خزر در غرب آغاز می‌شود و به کوه‌های پیشکمر در شرق می‌رسد. دیوار هادریان در انگلستان ۱۱۷ کیلومتر (۷۲.۷ مایل) طول دارد. در شمال آن، دیوار آنتونین قرار دارد که ۶۳ کیلومتر (۳۹.۱۵ مایل) طول دارد. دیوار بزرگ گرگان از هر دو این دیوار رومی بزرگ‌تر است.   دیوار بزرگ گرگان
در حقیقت، فقط دیوار چین، از دیوار بزرگ گرگان بزرگ‌تر است.
اکثر بخش‌های دیوار بزرگ گرگان، ۱۰ متر عرض و ۳ متر ارتفاع دارد. این امر کارکرد عملی داشته است. زیرا به سازندگان ساسانی اجازه می‌داد، دیوار را سریع‌تر و راحت‌تر بسازند و کیفیت آن را نگه دارند. این مشخصات، برای ساسانیان مهم بود. زیرا دشمنان شمالی امپراتوری ساسانی ممکن بود هر لحظه به سرزمین ساسانیان حمله کنند. بقایای کوره‌ها و آجر‌ها در امتداد دیوار نشان می‌دهد که مصالح سازندگان دیوار، مانند آجر، در جا ساخته می‌شد و فورا در عملیات ساخت‌وساز مورد استفاده قرار می‌گرفت. علاوه بر این، شبکه‌هایی از کانال‌ها در امتداد دیوار حفر شد تا آب مورد نیاز کوره‌ها را تامین کند. به خاطر آجر‌های سرخ رنگ دیوار بزرگ گرگان بود که این دیوار به مار سرخ مشهور شد.   محل عبور دیوار بزرگ گرگان
دیوار بزرگ گرگان برای ساسانیان کارکرد دفاعی قابل توجهی داشت. زیرا در ابتدا از مرز شمالی‌شان در برابر هپتال‌ها یا هون‌های سفید و سپس در برابر ترکان محافظت کرد. این مردمان برای ساسانیان یک تهدید بودند. آن‌ها مکررا به مرز ساسانی هجوم می‌بردند.
سوای کارکرد دیوار بزرگ گرگان به عنوان یک مانع وحشتناک در مقابل مهاجمان که اغلب‌شان اسب سوار بودند، در امتداد این دیوار ۳۸ قلعه وجود داشت که هرکدام از آن‌ها یک پادگان داشت. علاوه بر این، تقریبا ۳۰ هزار سرباز در امتداد دیوار مستقر بودند.
بر اساس روش تعیین قدمت رادیوکربن، دیوار برزگ گرگان حداقل تا نیمه اول قرن هفتم میلادی مورد استفاده قرار می‌گرفت. هنوز معلوم نیست که در این زمان، دیوار ترک شده است. آنچه معلوم است، این است که جنگ ساسانیان و بیزانس بین سال‌های ۶۰۲ تا ۶۲۸ میلادی اتفاق افتاده و هجوم عرب به ایران نیز در سال ۶۳۳ میلادی آغاز شد. از این رو، احتمالا نیرو‌های مستقر در امتداد دیوار، به جبهه‌های نبرد با بیزانس و اعراب اعزام شده بودند.
با این حال، شواهد پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که این دیوار برای یک یا دو قرن دیگر هم به عنوان یک سازه دفاعی مورد استفاده قرار گرفته است. سرانجام، دیوار بزرگ گرگان، متروک و در شن‌های متحرک مدفون شد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: دیوار بزرگ گرگان ساسانیان ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۹۹۶۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلمی که دیوار میان پایتخت و شهرستان را از بین برد

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن یک تجربه داشته باشند چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه همانند کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای فیلم در سینما ایران داریم و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی اوقات در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن هست که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه‌ی غوغا سالاری فیلم‌های کمدی و گیشه پسند قدم می‌گذارید کار دشوار می‌شود اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبین دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن یک مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیر کمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب اول تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبین را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بناگذاری کردیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه کنندگان و به تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و صرفاً بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرا برسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهده آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562

دیگر خبرها

  • (ویدئو) نجات توله سگ گیر کرده بین دو دیوار
  • کاربرد انواع ریسه ال ای دی در دکوراسیون داخلی
  • فیلمی که دیوار میان پایتخت و شهرستان را از بین برد
  • جزئیات طرح جدید برای انسداد مرز‌های شرقی؛ ساخت دیوار ۴ متری
  • ثبت ۲۵۵ هزار قرارداد اجاره در سامانه «خودنویس»
  • گام‌های لرزان برای ثبت جهانی محور ساسانی کرمانشاه
  • خداحافظی احساسی: دیوار زرد اشک رویس را در آورد
  • صعود مدافع قهرمانی به فینال لیگ بسکتبال/ مهرام؛ ناکام بزرگ
  • پرسپولیس و ثبت یک آمار تاریخی؛ دیوار تهران
  • این اتوبوس شمیران به در و دیوار می‌خورد